Rekordar og anna

Eg er framleis litt matt etter aa ha blitt rykkt ut av ein konteiner i Kapoeta og plassert i eit marmorpalass i Kjaerleikens By. Ikkje minst etter ei lita veke med feber og allmenn utmatting, noko eg trudde var etterdoenningar etter tropiske tilhoeve i Afrika men som viste seg aa vera eit vanleg fenomen for nykomingar som skal tilpassa seg klima, mat og vatn i dette landet.

Eg proever ogsaa aa venja meg til valutaen. Naar ein faar 1.4 millionar manat for 100 dollar (ca 500 kroner), forstaar eg kvifor bankautomatar ikkje er vanlege her (alle setlane vil utan tvil korka til sprekken i automaten, automaten maa fyllast att etter to eller tre uttak), og kvifor turkmenske menn framleis brukar smaa nette handvesker (det ein kan fylla i ei lomme eller ei setlabok er berre nok til aa kjoepa seg ein groen salat om ein gaar ut til lunsj).


Elles maa eg dela med meg den siste markante utviklinga i landet: verdas hoegste flaggstang (og sikkert ogsaa verdas stoerste flagg). Flaggstonga vart offisielt lansert sist veke, og ein representant for Guinness rekordbok var til stades og dokumenterte rekorden. Dette er visstnok den andre verdsrekorden som er notert her; fraa foer har landet det stoerste handknytte teppet i verda, det heng i teppemuseet i sentrum og eg har ennaa til gode aa sjaa det.

Ashgabat!

8 dagar i Ashgabat, kjaerleikens by. Eller kanskje heller marmorbyen, her riv ein nemleg alle eldre bygg og byggjer hus dekka med marmor i staden. Mange inntrykk, dei fleste ganske positive. Saa langt er det kanskje arkitekturen som gjer sterkast inntrykk, ikkje berre positivt maa eg seia. Men jamen er dette ein overgang fraa Sudan!Presidenten sitt kontor, eller palass heiter det kanskje? Til venstre og bak, 'solsikka', sjaa forklaring lenger ned. Eg er framleis ikkje heilt sikker paa om det er lovleg aa fotografera, difor saa mykje gate i forgrunnen - har ikkje tid til aa 'sikta' foer eg trykkjer av.

Eit langt steg fraa konteineren min i Kapoeta til dette huset. Fraa i dag bur eg her, nesten oevst til venstre, med ein fantastisk utsikt over sentrum av byen.

Universitetet, tvers over gata fraa hotellet der eg har budd til no. Like ved riv dei eit gammalt, godt hus med husvaere, sikkert for aa gje plass til fleire marmorpalass med gullkuplar.

Den beroemte, eller berykta, statua der gamlepresidenten i gull paa toppen snur seg med sola. Paa folkemunne kalla 'solsikka'. Ein liten kabelbane gaar fraa gata og halvveis opp, deretter kan ein gaa opp til taerne hans. Statua skal visstnok flyttast, men ingen skjoenar korleis det skal gjerast reint teknisk. Saa kanskje ho blir staande...