Rekordar og anna

Eg er framleis litt matt etter aa ha blitt rykkt ut av ein konteiner i Kapoeta og plassert i eit marmorpalass i Kjaerleikens By. Ikkje minst etter ei lita veke med feber og allmenn utmatting, noko eg trudde var etterdoenningar etter tropiske tilhoeve i Afrika men som viste seg aa vera eit vanleg fenomen for nykomingar som skal tilpassa seg klima, mat og vatn i dette landet.

Eg proever ogsaa aa venja meg til valutaen. Naar ein faar 1.4 millionar manat for 100 dollar (ca 500 kroner), forstaar eg kvifor bankautomatar ikkje er vanlege her (alle setlane vil utan tvil korka til sprekken i automaten, automaten maa fyllast att etter to eller tre uttak), og kvifor turkmenske menn framleis brukar smaa nette handvesker (det ein kan fylla i ei lomme eller ei setlabok er berre nok til aa kjoepa seg ein groen salat om ein gaar ut til lunsj).


Elles maa eg dela med meg den siste markante utviklinga i landet: verdas hoegste flaggstang (og sikkert ogsaa verdas stoerste flagg). Flaggstonga vart offisielt lansert sist veke, og ein representant for Guinness rekordbok var til stades og dokumenterte rekorden. Dette er visstnok den andre verdsrekorden som er notert her; fraa foer har landet det stoerste handknytte teppet i verda, det heng i teppemuseet i sentrum og eg har ennaa til gode aa sjaa det.