Twist for ein lankesisk soldat

I dag stod det ein soldat utanfor porten til kontoret. Sidan me av prinsipp ikkje likar våpen, og ikkje vil vernast med slike, gjekk eg og snakka til han.
- Kunne du kanskje tenkja deg å flytta til naboporten, du skjønar - av prinsipp osb, men ta det ikkje personleg.
- Jaha? Vel, det er vel greitt.
- Og viss det skulle vera noko spørsmål frå sjefen din om kvifor du flytter over til naboporten, sei han skal ta kontakt med meg.
- Jaha? Ja, det er vel greitt.

Ein halvtime går, så kjem sjefen. Eg må ut på gata, folk med våpen slepp ikkje innom porten. Prinsipp..
-Jaha, og det var eit problem med grøfta bak plassen der soldaten står?
- Nei, slett ikkje, men av prinsipp osb.
- Jaha? Vel, det er vel greitt.

Etter ein time er det high tea. Sidan ein koffert frå Norge alltid inneheld norsk sjokolade for arbeidskameratar, er det utdeling av Twist til teen. Og for å markera at det ikkje er personleg, går eg utanfor porten for å gje Twist til den lankesiske soldaten også. Men han er vekk.

Praha

Sist veke var eg i Praha for aa feira vetlasyste sin femtiaarsdag. Her skulle det vera eit bilete av henne paa Karlsbrua i Praha, men av ein eller annan grunn ville ikkje blogger ta mot biletet. Men Praha var flott, veret bra, brusteinen relativt snill med ein strekt ankel. Og Kafka-museeet veldig spennande!

K for Kafka

Frå den jødiske gravplassen

Blåsenborg, alltid Blåsenborg

men den kortaste vitjinga nokonsinne; ei natt, tjue timar. Elles Bergen, Praha, Bømlo. Og typisk nok, ferieforbannelsen slo inn som vanleg - denne gongen trakka eg over og har ein fot som er blå og gul frå midt på leggen og ned. Eg er den perfekte arbeidstakar - sjuk og skada berre i ferietida....

På torsdag er eg attende i Trinco, og er spent på om dei siste teltbuarane langs hovudgata har fått seg ein stad å bu (i samsvar med lokalregjeringa sine lovnader like før eg reiste), om muslimane og tamilane i Iqbal Nagar har klart å byggja ti nye hus for kvarandre (som dei var bombesikre på at dei ville klara før eg reiste), om det er like mange soldatar langs vegane og i gatekryssa som då eg reiste.

Det som er sikkert og som eg ikkje treng å vera spent på er at den "ulovlege" buddhaen framleis står på plassen sin ved fisketorget, at valkampen er i gang og at dei fleste regjeringstilsette såleis ikkje lenger har tid til anna enn å førebu valet, at nokre vil halda fram med å kasta granatar mot check points med jamne mellomrom, og at det vert nye hartalar i dei komande vekene. M.a.o, business as usual.

Trøtt. Men glad.

Orkar ikkje forklara. Men det har noko å gjera med at saker ein set i gang funkar. Nervøs dag, med vitjing av den største donoren vår. Mykje planlegging på forhånd, me må gjera godt inntrykk, visa at pengane deira blir brukte på ein god måte. Media er der. Eg forklarer og prøver å få dei til å forstå kva me prøver å oppnå, og plutseleg så hender saker og ting som viser at SLIK ER DET. Smilande, lukkelege folk som ryddar land, byggjer hus, diskuterer reinsing av vasskanalen, planlegg paddy-såing. Når eg skriv dette, slår det meg at det høyrest ut eg beskriv som ein kinesisk propagandaplakat frå syttitalet. MEN SLIK ER DET. Og eg er glad. Og trøtt.

Val 2005

Presidentvalet er fastsett til 22 november, og alle diskuterer potensielle kandidatar og alliansar. Avisene melde tidlegare at JVP har gått i allianse med statsministeren og støttar hans kandidatur på vilkår av at han kvittar seg med Noreg som fredsforhandlar. Statsministeren gjekk deretter ut og sa at dette ikkje var sant. So da. Me vanlege folk er mindre glade for påstanden om at frå midten av september til slutten av desember vil alle offentleg tilsette vera opptekne med valet, og ingenting anna vil bli prioritert. Kva då med arbeidet med å skaffa vatn og elektrisitet til tsunami-offer som bur i leirar? Kva med dei 116 familiane som framleis, etter meir enn 8 månader, bur i telt inne i Trincomalee (det er fleire telt i andre deler av Trinco)? Kva med dei som bur i leirar utan skikkeleg drenering, no når monsun-regnet er på veg?

Sjølv har eg gitt opp vårt eige val; i går gjekk fristen for forhåndsrøysting ved ambassaden ut. Sidan ambassaden ikkje har ope i helgane, ikkje opplyser på web-sidene sine om opningstider for valet, og ikkje svarer på e-mail, var det vanskeleg å utføra borgarplikta. Det får så vera. Eg har røysta jamt og trutt sidan eg fekk røysterett, men har røysta mi nokonsinne ført til noko? Nei.

Men eg vert sur om Torstein manglar ei røyst på måndag.

Tropisk influensa

I dag gjev eg meg sjoelv lov til aa vera privat og sytete. Feber, hovudverk og rennande nase er vanlegvis ikkje kjekt, men verre enn verst naar ein oppheld seg i tropisk klima. Eg meiner det er lov aa tykkja synd paa meg sjoelv, men er sikkert ei plage for den naeraste som maa troysta og vera snill. No er det verste over, men eg har smitta halve kontoret. Godt planlagt!

Kiss Movements

Stadig organiserer me kiss movements. I dag organiserte me eit kiss movement for Richard, som kom fraa Colombo. For dei som ikkje er kjende med lankesisk-engelsk, hoyrest det kanskje ut som noko ein gjer spesielt for svaert gode vener eller kanskje tilogmed for ein kjaerast. Kysseroersle.... Men kiss movement betyr at to bilar koyrer fra kvar sin stad, moetest omtrent paa midten, og utvekslar passasjerar eller gods. Bakpaa nokre bilar staar det av og til "do not kiss me!", som truleg betyr "ikkje koyr saa naer at du koyrer borti meg!" "Short eats" er eit anna lankesisk fenomen, som betyr fast food paa godt norsk. Og naar eg ber kollegaen min om ei teneste, seier han " I will do the needful", og kastar seg paa push-biken for aa foelgja opp saka. Lankesisk-engelsk er eit flott spraak!