Trincomalee Solskinsfestival

Trincomalee solskinsfestival paagaar mens eg skriv, tre tusen ungar og to tusen foreldre og frivillige fraa tsunami-raaka omraade i fem divisjonar i distriktet har det kjekt i lag paa stadion. Ungane har faatt farge etter kva divisjon dei kjem fraa.

Blaatt for Kinniya.

Lilla for Muttur.

Rosa for Kuchchaveli.

Gult for Eachcilampattai.

Oransje for Town and Gravets.

Realitetar

Eg sit paa kontoret og diskuterer eit av samarbeidsprosjekta vaare med ein velkjend og respektert akademikar og aktivist fraa byen. Praktiske detaljar som loener og transport. Nesten umerkeleg gaar me over til aa diskutera menneskerettsbrot, og korleis ein kan sikra rask, og kontant reaksjon naar overgrep skjer. Me diskuterer drapet paa Sivaram, kjend tamilsk journalist, og plutseleg skjoenar eg at mannen framfor meg ikkje er ukjend med tanken paa at det kan vera han neste gong. Ei kort stund snakkar me om korleis det aa vera kjend, aa vera uredd i spoersmaal som gjeld urett, kan vera den beste vernet ein har. Samstundes er det slike haldningar som gjer at folk blir drepne. Eg frys paa ryggen og kjenner meg liten.

Solskinsfestival!

Tre tusen ungar frå kystlina langs Trincomalee skal koma til bydn og vera med på solskinsfestival på laurdag! Drama, dans, musikk, utkledningsball, utstillingar. Bu saman med andre ungar med ulik etnisk bakgrunn. Vera langt borte frå mor og far. Gløyma tsunami-leirar, øydelagde hus, døde vener og slektningar - for ei stund.

Tilskipinga er ein stordugnad mellom lokale og internasjonale organisajonar, ei markering av etnisk samrøre og venskap, og ein siger over alle krefter som nører konflikten - om det går bra, og det skal det! Sjølv skal me eskortera ungane på veien fram og tilbake frå festivalen; FN-symbolet er respektert og borgar for trygg transport når ein skal kryssa usynlege liner mellom kontrollpostane til tigrar og militære.

Trincomalee paa ein sundag

er stille og fredeleg trass i drapet paa ein eldre mann i Thampalagamam i gaar kveld. Det er rart aa vita at sist veke, daa eg framleis naut norske fjell og fjordar, var det saa spent at folk trudde at krigen var like om doera. Sidan eg kom attende, har freden senka seg over Trincomalee by. Truleg ikkje takka vera meg, men heller paa grunn av alle soldatane som verkar vera plasserte kvar femte meter langsetter vegane. Det betyr at det er lagt lok paa konflikten, som putrar og kokar vidare under yta. Men Buddhaen, spoer du kanskje? Ja, statuen er framleis her, og er sjoelvsagt kjelde til meir konflikt. Me har hatt vitjing fraa Noreg dei siste dagane og passerte Buddhaen ein av kveldane. Rundt Buddha er det soldatar saa tett som hagl, sandsekker og piggtraad, og han ser absolutt ikkje ut som om han er paa veg til ein betre, meir passande stad. No er Buddha nemleg plassert mellom eit fisketorg og ein groennsakmarknad, og naer to brennevinsutsal. Slik plassering er aa visa mangel paa respekt for Buddha, vert det sagt. Men det ser ut til aa vera underordna.

Kakerlakk og maur

Det skjer interessante ting paa golvet ved sida av kontorpulten min. Ein (stor!) kakerlakk, minst 2 cm lang, har sjoelvdaua og ligg paa golvet. Nokre hundre maur (bittesmaa!) er i ferd med aa flytta han, kvartil veit eg ikkje. Det er mykje aktivitet, men det ser ut som om maurane har problem med aa bestemma retninga. Akkurat no spinn kakerlakken rundt og rundt, og det kan sjaa ut som om maurane treng hjelp med (retnings-) konfliktloysing. Trass i problemet har dei likevel i loepet av dei siste tre timane klart aa flytta kakerlakken minst 30 centimeter.

Eg kunne ha kosta alt vekk, men eg har tenkt aa lata maurane bala paa til i morgon. Slik kan eg sjaa kvar dei har tenkt seg med byttet.

Om nokon trur eg ikkje har noko aa gjera fordi eg betraktar slike ting, kan de tru om att.

Ein sørgjeleg dag

Attende på jobb. Kjekt å sjå att kollegaer, kjekt å vitja Kachcheri og møta folk som er vera blide og glade for å sjå meg att. Men trist at to kollegaer har døydd under tragiske omstende mens eg var borte. Ein kollega på kontoret i ein naboby drukna mens personalet var på søndagstur for nokre veker sidan. Og for fire dagar sidan døydde sjefen vår, brått og utan nemnande forvarsel. Det er trist, det er urettferdig, og det er vanskeleg, ikkje berre for dei næraste som står att men også for eit kollegium som har hatt nok tragediar det siste halvåret og som alt har ein arbeidssituasjon som er tøff nok.

Oppsummering

Sommarferien 2005: Besøk av kjekke folk, besøk til kjekke folk, nynorske festspel, fjell(og li)turar med mykje vatn, Sunnmøre og Bømlo med mykje hav, Bergen (altfor lite...), latskap i hagen i Kinsarvik, regn og sol, men ikkje bading. Og mykje meir. Men altfor lite tid, sjølv om fire samanhangande ferieveker er eit særsyn. I morgon går turen til Bergen, og tidleg laurdag morgon via Amsterdam til Colombo. Eg har ikkje tenkt (mykje) på Trincomalee dei siste vekene, men i byen er det no meir spent enn på svært lenge, med mange skyteepisodar og granatåtak.