Realitetar

Eg sit paa kontoret og diskuterer eit av samarbeidsprosjekta vaare med ein velkjend og respektert akademikar og aktivist fraa byen. Praktiske detaljar som loener og transport. Nesten umerkeleg gaar me over til aa diskutera menneskerettsbrot, og korleis ein kan sikra rask, og kontant reaksjon naar overgrep skjer. Me diskuterer drapet paa Sivaram, kjend tamilsk journalist, og plutseleg skjoenar eg at mannen framfor meg ikkje er ukjend med tanken paa at det kan vera han neste gong. Ei kort stund snakkar me om korleis det aa vera kjend, aa vera uredd i spoersmaal som gjeld urett, kan vera den beste vernet ein har. Samstundes er det slike haldningar som gjer at folk blir drepne. Eg frys paa ryggen og kjenner meg liten.