What to do, no?

Har hatt sikkerheitsmoete og diskutert stoda. Me er svaert saa klare over at rykteflaumen er stri, og at me ikkje skal tru alt me hoyrer. Likevel er rapportane om vaapenutdeling, rekruttering av nye kadrar, barnerekruttering osb litt for mange og litt for detaljerte til at dei kan avfeiast. Propagandamaskina er i gang: "me trur ikkje lenger paa fredsprosessen, me treng di stoette om det vert ny krig, ver klar til aa reisa paa kort varsel". Positiv utvikling gjennom dei siste to-tre aara verkar vera gloymd, det folk hugsar er krigen paa 80 og 90-talet. Kollektiv post-treumatisk stress-syndrom, var karakteristikken fraa ein kollega. Likevel er det for tidleg aa seia noko om kva veg dette tek. Me er for tida paa det nivaaet som enklast kan summerast med eit typisk lankesisk-engelsk uttrykk: What to do, no?