Lochichoggio, Turkana distrikt

Denne veka var eg i Lokichoggio. Paa veien fraa Sudan til Kenya maa me ha eskorte paa kenyansk side. Dette er fordi det er bandittar som angrip bilar som koyrer her. Mange har vorte drepne, og me har ikkje lov aa koyra her utan to eskortebilar med vaepna politi, ein bil i front, og ein bak. Dette er bilen vaar og eskortebilen, ein liten stopp mens me ventar paa den andre eskortebilen som kjem lenger bak.

Ingenmannsland mellom den sudanesiske og den kenyanske grenseposten. No patruljerer kenyanske soldatar jevnleg dette omraadet for aa halda bandittane borte.

Typisk for Trackmark, der eg bur naar eg er i Loki, og som er ein av dei faa plassene eg kan nyta synet av vakre blomar i denne delen av verda.

Ein iguana (trur eg) som vakta porten til kontoret vaart Lokichoggio

I Trackmark passar denne hunden paa meg og tukulen der eg bur.

Det var dette me kom for; skifting av sprukken frontrute og litt anna smaatteri. Og saa sjoelvsagt eit moete for aa droefta repatrieringa, som gaar seint fordi alle veiene druknar i regn...

Loki faar me alltid til aa foela at eg er midt i ei kulisse for ein Hollywood-film om cowboyliv i ville Texas. Denne gongen hende ting som var paa linje med ein daarleg action-film, men tragisk nok sidan dette er verkeleg: ein bil fraa ein av partnarorganisasjonane vaare i Kapoeta koyrde ned og drap ei Turkana-kvinne i sentrum av Lokichoggio. I slike situasjonar tenkjer folk hevn, og det betyr som oftast at dei proever aa drepa sjaafoeren. Fylgjeleg tok han til beins og proevde aa roema. Heldigvis for han kom politiet, og koyrde han til politistasjonen. I farten koyrde politiet ned offer nummer to (som vart saara og seinare doydde paa sjukehuset). Bilen til vaar partnerorganisajon vart staande att paa ulukkesstaden, einkvan stal bilen og koyrde ned offer nummer tre, som doydde paa staden. Sjaafoeren/tjuven stakk av og folk sette fyr paa bilen i reaksjon over drap nummer tre.

Som resultat av alt dette er folk fraa Soer Sudan ikkje saerleg velkomne i Lokichoggio, og me har blitt raadde til aa halda oss vekke for ei stund for ikkje aa risikera aa bli angripne. Ikkje det at eg kjenner noka skuld, men det er nok best aa vera paa den trygge sida. Men onsdag reiser eg uansett til Loki, daa skal eg nemleg heim!