Ein mann sa til meg nyss at ein skal halda auga med dyra om ein vil ha dei første varsla om naturkatastrofar. I går kveld fann me ein krabbe i hagen, som straks rømde inn i nedløpet frå takrenna. Krisj. krasj, sa det inni røyret etterkvart som krabben tok seg oppetter i retning taket. Der er han framleis. Eg skjønte raskt kvifor kattane snakka til meg med opphissa katterøyster kvar gong eg gjekk ut i hagen i går ettermiddag, det er trass alt ikkje kvar dag at ein krabbe med store klør kryp rundt i buskane våre.
Sidan det er ein trafikkert veg og mange murar mellom havet og oss, er det ikkje lett å skjøna kvifor krabben er her, eller korleis han har kome hit. Dagfinn foreslo at det er ein landkrabbe, og då eg spurde kva det er, sa han "landkrabbe nett slik som deg". Den mest spektakulære teorien er sjølvsagt at krabben flyktar frå havet fordi det er ein ny tsunami på veg. Men kanskje han berre likar seg på eit tak? Utsikten er sikkert mykje betre enn frå Bengalbukta.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar