Moete i byhallen i dag, med seksti kvinner fraa leirar i Trincomalee som ville fortelja korleis dei opplevde situasjonen sin. "Om eg visste korleis livet ville verta etter tsunamien, hadde eg heller lete bylgja ta meg," sa ei. "To familiar eller meir bur i eitt telt, me har ikkje lenger privatliv. Det er varmt, og me kvinner sit inne i telta heile dagen," sa ei anna. "Me vil ha hus, ikkje telt og mellombelse loysingar," var bodskapen fraa alle. Moetet vitna om mangel paa informasjon, mangel paa framgang i hjelpearbeidet, mykje frustrasjon.
I gaar moette eg ein major som var like frustrert som desse kvinnene, ogsaa han over mangel paa framgang. "Ingenting skjer, etter ti veker bur folk enno i telt." Han klaga over at ingen spoer dei det gjeld korleis dei vil organisera livet sitt etter tsunamien. Han sa seg ikkje samd i mine ymt om at regjeringa stikk kjeppar i hjula heller enn aa tilretteleggja for dei som vil hjelpa, men han saag ut som om han hadde tenkt same tanken.
Ein interessant allianse.
God 8 mars!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar