Eit djupt drønn i kveldsmørket. Nært. Kunne det vera hjå naboen? Nei, ingen skriking og roping, så det var kanskje ein rask trommekvervel frå templet borti gata. Eg held fram med lesinga. Men kvifor i allverda kjem ikkje vakten? Han skulle ut for å henta maten sin, og no har det gått meir enn ein time. Når han tilsist kjem inn porten nesten utan pust, fortel han at heile kvartalet vårt er avsperra av soldatar, han blei kroppsvisitert og sjekka på kvart gatehjørne før han endeleg klarte å koma seg attende til huset. Det smell igjen. Og igjen. Me vert samde om at dette er ein kveld for heimeliv.
Seinare visar det seg at drønnet var ein handgranat mot politiposten oppi gata, dei neste smella kom seg reportedly, som det heiter på rapportspråket mitt, av at ein nervøs soldat mista skytevåpenet sitt, skaut seg sjølv i foten og deretter ei dame i foten. Granaten er visstinok den 46te kasta mot politi/arme-postar sidan sist i august. Me vert meir og meir sitjande inne om kveldane, ingen vits å risikera å koma i vegen for nervøse soldatar eller granatkastande sivilistar.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar