I dag markerer eg eitt-aarsdagen for mitt fyrste moete med Sudan, og det er tid for aa sjaa attende og gjera opp status for det fyrste aaret i Kapoeta.
Om eg samanliknar ambisjonane eg hadde daa eg kom med kva eg faktisk har faatt utretta, er eg redd det er ein viss ubalanse. No kjenner eg betre Sudan, og Afrika, og ser at eg var altfor optimistisk og urealistisk daa eg koyrde over grensa mellom Kenya og Sudan den 7 mars 2006. Eg har laert at ting tar tid uansett kor mykje ein pressar paa for aa faa ting gjort. Og eg har laert meg ikkje aa stressa (for mykje), t.d. naar ein kontrakt seier at eit arbeid skal gjerast i loepet av to maanader og framleis ikkje er ferdig etter aatte.
Men ting gaar seg til, smaatt og sakte, og det er meir som peikar i positiv lei enn i negativ, trur eg. Vonar eg. Insh Allah.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar